Als je graag wilt wisselen van baan, een voorliefde hebt voor controle of het verkeer, of je hebt geen opleiding genoten en wil wel graag aan het werk, dan heeft Binckwerk een plek voor jou. Zij bieden veel verschillende banen en interne opleidingen aan, waaronder bijvoorbeeld als verkeersregelaar.
Vroeger toen ik nog klein was, liep mijn oma altijd mee naar school. Toen zat ik natuurlijk nog op de basisschool, ongeveer tien minuutjes wandelen. Ze hield dan mijn hand vast en we babbelden dan over het ontbijt, over ‘gekke opa’ of over wat we die avond zouden gaan eten. Het was een vaste routine, mijn linkerhand in haar rechter, en die lieten we pas los bij de voordeur van school. Bij het zebrapad hadden we altijd een spelletje dat we alleen op de witte strepen mochten gaan staan. Het was wel een gevaarlijk zebrapad; soms raasden er auto’s dwars doorheen, want er stond ook geen stopbord of stoplicht naast. Als er weer een auto kwam aan scheuren, schudde mijn oma haar hoofd. “Oh oh oh,” zei ze dan. Dat deed ik dan na. “Oh oh oh.”
Toen de jaren verstreken werd ik ouder en natuurlijk wilde ik wat meer onafhankelijkheid. Mijn oma liep nog wel mee, máár de handjes hielden we niet meer vast, ik was immers groot. De auto’s reden nog steeds loeihard voorbij, en soms klampte ik me even vast aan mijn oma als het geraas dichtbij kwam. Mijn oma besloot er wat aan te gaan doen. Ze schreef brieven naar de gemeente, zette een petitie op en sprak ouders op het schoolplein aan.
Hoewel mijn oma ziek en slecht ter been werd, gaf ze niet op. De brieven bleven de deur uit vliegen, steeds dwingender. “Het mooie aan ouder worden is dat je meer tijd hebt”, zei ze altijd.
Na twee jaar is mijn oma helaas overleden. Maar dankzij haar inzet stond er ineens iedere ochtend een verkeersregelaar bij het zebrapad. Deze man stopte de auto’s en hielp de kinderen en ouderen met oversteken. Hij knipoogde altijd naar mij, en het voelde altijd even alsof het oma was die even in mijn linkerhand kneep. Ik voelde me veilig.
Nu zoveel jaren later, breng ik mijn kinderen iedere ochtend naar school. Op het zebrapad zonder stoplicht staat een verkeersregelaar. De auto’s stoppen, de kinderen rennen lachend vooruit, en de verkeersregelaar geeft me nog steeds iedere ochtend een knipoog.